in sickness and in health

i'ved been out of the blogging scene for some time now.

last week kze si mama iniinda ang back pain nya, eh we all thought na simple body aches lang nararamdaman nya kaya otc meds lang tini-take nya for pain. kaso nag straight na ng ilang araw yung sakit, tas nung wednesday of last week when i got home from work, kita ko cia nakahiga na lang tas yung pain kitang kita ko na sa mukha nya, unbearable na talaga. that's when we decided to bring her to the hospital na.
so ayun, er na agad tinungo namin, they asked her a lot of questions sa nararamdaman nya etc., yun talaga minsan ang nakakainip eh, yung daming tanong eh hirap na cia sumagot kaya most of it ako na sumagot hanggang sa inadmit na si mama, blood tests, urine tests, lahat halos ng tests binigay nila kay mama.. turok dito, turok doon. even yung sa pain, injected na din. ang hirap pala talaga ng ganun, yung clueless ka kung ano dinaramdam ng maysakit kaya talagang start from scratch ang mga doctors. hanggang lumabas ang result ng blood tests, ok naman, urine test -- ayun medyo may blood daw, pero hindi uti... kaya schedule agad for x-ray kinabukasan si mama, doon nakita na medyo may kakaiba sa left kidney nya, hinala may bato daw. schedule for ultrasound naman to check if ther is nga. clear naman ang result, medyo maga nga lang ang left kidney. pero masakit pa din ang likod ni mama, hindi nakita sa xray kung ano ang totoong problema sa spinal ni mama, kaze ng nagback track ang ortho nya dun nakitang npaka-strenious ng work ni mama before, kaya sched naman for MRI, sabi ng doc nya sana arthritis lang at hindi slipdisc... by tomorrow we'll get to know kung ano talaga cause ng back pain ni mama.

moral lesson: wag abusuhin ang katawan... totoo. si mama kze sobrang sipag, as in, di mo makikitang walang ginagawa.. pero minsan talagang abuso, maliligo kahit pagod or puyat... hangga't maari uminom ng vitamins, avoid softdrinks and salty foods. ang hirap magkasakit at ma-confine. as in swear. mahirap na sa taong may sakit mas mahirap pa sa mga taong nagmamahal at nagaalaga dahil mas masakit makita mo ciang nasasaktan.
sa totoo lang, mas ngayon ko na-rerealize gano kahirap walang nanay sa tabi mo, yung tipong lahat ng gagawin ko nasanay akong tanungin cia ng pananaw nya...kaso nung na-hospital cia parang biglang bumaligtad lahat, bilang panganay tas wala pa dito si papa, biglaang ako yung naging in-charge... nakakapanibago, ang hirap mangapa kze laging nakadikit sa isip mo kung tama ba o mali lahat ng desisyong bibitawan ko... mas lalo ko lang naiisip ang halaga ni mama samin. sana tuluyan ng gumaling si mama, di talaga ko sanay nakikitang may nararamdaman cia eh...